Что говорят врачи ( 2005 год) :
"Врачи не согласны с травмой Густафссона по качеству и последствиям.
Они считают, что травмы, полученные Нилсом Густафссоном в Пятидесятнице в 1960 году, были не такими серьезными, как думали десятилетия.
Среди прочего, Густафссон рассказал в частности, о многочисленных колотых ранах, одна из которых ”вошла в угол глаза и прошла мимо глазного яблока всего в миллиметре".
Хотя недавние исследования обнаружили признаки ножевых ранений но доказать в суде что ножевое ранение имело место быть, адвокаты Густафссона не смогли.
Главврач Хирвенсало считает, что травмы Густафссона являются результатом ударов кулаком или ногами. Они родились иначе, чем травмы трех других молодых людей. Это поддержало бы теорию обвинения, что Сеппо Бойсман смог противостоять оружию и камню и на мгновение напал на Густафсона.
Спор с черепно-мозговой травмой -
Вопрос о последствиях нападений на Густафссона вызвал весьма разнородные мнения среди экспертов.
По словам Ристо Конто, специалиста по хирургии челюстной хирургии, атаки должны были быть низкоэнергетическими, то есть кулаком или ногами, потому что сломанные челюсти остались на месте. По его словам, вероятность сотрясения мозга или мозгового штурма в таких случаях составляет только класс в два процента.
- Основываясь на собственном опыте, большинство пациентов с этим типом травмы ходят в больницу сами.
Специалист по нейрохирургии Юха Охман считает, что повреждение головного мозга и последующая многодневная потеря памяти очень маловероятны.
По словам Эмана, церебральный паралич должен сначала появиться как кровь в спинномозговой жидкости. Однако образец, взятый в 1960 году, был почти нормальным.
Второе изображение головного мозга в прошлом году не нашло признаков черепно-мозговой травмы.
Неврологический доцент Олли Теновуо доказал, что серьезное повреждение головного мозга можно исцелить, не оставляя следов. Невозможно также диагностировать спинномозговую жидкость.
«Мозговые ткани могут иметь большое повреждение тканей и не вызывать кровотечения в шейном отделе позвоночника», - сказал он.
Десять лет назад не было никаких веских аргументов в вопросе диагноза врачей в 1960-х годах врачами.
«Все говорит больше о том, что у него была серьезная травма головного мозга, от которон он оправился лучше, чем в среднем другие, но не так, чтобы это было противоречиво или ненормально», - подытожил Теновуо.Конечно, врачи согласились, что пациенты могут притворяться бессознательными и неузнаваемыми.
Два типа потери памяти
Психиатр Ханну Лаурма был призван прокомментировать потерю памяти Густафссона и достоверность отчета о гипнозе.
Лаурма оценил потерю памяти Густафссона как маловероятное, но не невозможное. Однако, по его словам, это также потребует так называемой потери психогенной памяти в дополнение к органической или теоретической потере памяти.
- Когда человек оказывается в совершенно невыносимом положении, которое обеспечило бы пример неконтролируемого гнева, стыд и ненависти к себе, он страхует тем, как именно этим образом память, так что память не вернется к его сознанию, Lauerma объяснила возникновение психогенной амнезии.
Согласно Лауерману, такой тип потери памяти иногда рассматривается как лечебный гипноз, который он рассматривает как очень проблематичный метод уголовного расследования.
- Несмотря на то, что гипноз увеличивает количество изображений, основанных на реальности, он также добавляет количество фоточувствительных изображений.
Хотя Лаурма сомневается в правдивости гипноза Густафсона, он не может, по его мнению, делать выводы из чувства вины.
- В гипнозе человек может заполнить пробел в памяти фантастической фантазией, никоим образом не изображая свою вину или даже исключение.
Спойлер Скрыто:
Lääkärit eri mieltä Gustafssonin vammojen laadusta ja seurauksista
Syyttäjät uskovat, että Nils Gustafssonin helluntaina 1960 saamat vammat eivät olleet alkuunkaan niin vakavia, kuin vuosikymmenet on luultu.
Gustafsson on kertonut muun muassa lukuisista puukoniskuista, joista yksi ”meni silmäkulmasta sisään ja ohitti silmämunan vain millin päästä”.
Oikeudessa todistaneen Töölön tapaturmasairaalan ylilääkärin Eero Hirvensalon mukaan Gustafssonissa ei kuitenkaan ole tuoreissa tutkimuksissa havaittu merkkejä puukoniskuista.
Hirvensalo uskoo, että Gustafssonin vammat ovat seurausta nyrkinlyönneistä tai potkuista. Ne olisivat siis syntyneet eri tavalla kuin kolmen muun nuoren vammat. Tämä tukisi syyttäjän teoriaa, jonka mukaan Seppo Boisman kykeni hetken vastustamaan puukon ja kiven kanssa hyökännyttä Gustafssonia.
Kiistaa aivovamman mahdollisuudesta
Kysymys Gustafssonin saamien iskujen seurauksista herätti asiantuntijoiden keskuudessa kovasti eriäviä mielipiteitä.
Leukakirurgian erikoislääkärin Risto Kontion mielestä iskujen on täytynyt olla matalaenergisiä eli nyrkein tai potkuin aiheutettuja, sillä murtuneet leukaluut ovat pysyneet paikoillaan. Hänen mukaansa aivotärähdyksen tai aivoruhjeen mahdollisuus on tällaisissa tapauksissa vain yhden kahden prosentin luokkaa.
– Oman kokemukseni perusteella suurin osa potilaista, joilla on tämäntyyppiset vammat, kävelee itse sairaalaan.
Myös neurokirurgian erikoislääkäri Juha Öhman pitää aivovammaa ja sitä seurannutta monen päivän muistinmenetystä hyvin epätodennäköisenä.
Öhmanin mukaan aivovamman olisi ensinnäkin täytynyt näkyä verenä aivoselkäydinnesteessä. Vuonna 1960 otettu näyte oli kuitenkin lähes normaali.
Toiseksi viime vuonna tehdyissä aivojen magneettikuvauksissa ei löytynyt merkkejä aivovammasta.
Neurologian dosentti Olli Tenovuo puolestaan todisti, että vakavakin aivovamma voi parantua jälkiä jättämättä. Myöskään selkäydinnesteestä ei hänen mukaansa voida tehdä diagnoosia.
– Aivokudoksissa voi olla suuriakin kudosvaurioita, eivätkä ne aiheuta verenvuotoja selkäydinnesteeseen, hän totesi.
Tenovuon mielestä ei löydy päteviä argumentteja, joilla kyseenalaistaa lääkärien vuonna 1960 tekemä diagnoosi aivoruhjeesta.
– Kaikki asiat puhuvat pikemminkin sen puolesta, että hänellä on ollut merkittävä aivovamma, josta hän on lähtökohtaan nähden toipunut keskimääräistä paremmin mutta ei sillä tavalla, että se olisi ristiriitaista tai epänormaalia, Tenovuo summasi.
Siitä lääkärit sentään olivat yksimielisiä, että tajuttomuutta ja muistamattomuutta voi teeskennellä.
Kahdentyyppistä muistin menettämistä
Psykiatri Hannu Lauerma oli kutsuttu oikeuteen kommentoimaan Gustafssonin muistinmenetystä ja hypnoosin antaman kertomuksen luotettavuutta.
Lauerma piti Gustafssonin kertoman mukaista muistinmenetystä epätodennäköisenä joskaan ei mahdottomana. Hänen mukaansa se kuitenkin vaatisi orgaanisen eli elimellisperäisen muistinmenetyksen lisäksi myös niin kutsutun psykogeenisen muistinmenetyksen.
– Kun henkilö joutuu täysin sietämättömään tilanteeseen, joka aikaansaisi esimerkiksi hallitsemattoman raivon, häpeän tai itseinhon, suojautuu hän tietämättäänkin tältä muistikuvalta siten, että muistikuva ei palaa hänen tietoiseen mieleensä, Lauerma selvitti psykogeenisen muistinmenetyksen syntyä.
Lauerman mukaan tällaisen muistinmenetystyypin katsotaan joskus korjautuvan hypnoosilla, jota hän pitää kuitenkin hyvin ongelmallisena menetelmänä rikostutkinnassa.
– Vaikka hypnoosi lisää todellisuuteen pohjautuvien mielikuvien määrää, se lisää myös valemielikuvien määrää.
Vaikka Lauerma epäilee Gustafssonin hypnoosissa antaman kertomuksen todenperäisyyttä, pelkästään siitä ei voida hänen mukaansa vetää johtopäätöksiä syyllisyydestä.
– Henkilö saattaa hypnoosissa täyttää muistiaukkoa unenomaisella fantasialla ilman, että se millään tapaa kuvaisi hänen syyllisyyttään tai edesvastuun pakoiluaan.
Тема: Тайна убийства на озере Бодом (Прочитано 683277 раз)